Aşkı Bulan ve Kaybeden Herkese: İmkansızın Şarkısı

Geçen sene Haruki Murakami’nin “İmkansızın Şarkısı”, orjinal adıyla “Norwegian Wood” isimli kitabını okumuştum. Modern Japon edebiyatının bence en iyi örneklerindendi. Haruki Murakami zaten nobele de aday olmuş bir yazar olarak rüştünü ıspatlamıştı.

Kitabın sinemaya aynı adla uyarlanmış filmini ise geçen haftalarda izleme şansım oldu. Adını Beatles’ın Norwegian Wood şarkısından ilham alan film kitabı okumayanlar için hazmetmesi zor bir film olacaktır sanıyorum. Çünkü kitaptaki anlatım o kadar detaylı ve okuyucuya o kadar başarılı aktarılmıştı ki filmi izlerken bendeki anlama kapasitesini bu zenginlik ve başarı artırdı diye düşünüyorum. Gerçekten de filmi izlemenin kolay olduğunu söylersem yalan söylemiş olurum. Konusu itibariyle ağır giden bir film açıkçası ama ben kitabı o kadar sevmiştim ki filmin sonuna kadar sabrettim.

Film, kalp kırıklıklarını, yaşamı, cinselliği, ölümü merkeze alarak aşkı anlatıyor. 1960’larda iki genç insan, Naoko ve Watanabe arasında geçen bu güçlü, derin ve melankolik aşkın hikayesi öyle güzel ki etkilenmemek mümkün değil. Kitaptaki her karakter özel ve oyunculuklarla daha da etkileyici hale gelmişti. Ama ben en çok diğer kız Midori’yi sevdim! -sanırım kendime benzettiğim için-

Filmin bir diğer başarısı ise görüntüleri. Özellikle eşsiz doğası, ilginç evleri ve yaşam tarzıyla Japonya doğasına ve Japon kültürüne hayran olmamak mümkün değil.

Önemli bir yazarın filminden sinemaya başarıyla aktarılan bu filmi izlemenizi öneririm. Özellikle hikayesiyle hem okuru hem izleyiciyi etkiliyor. Ama yok bana uhuvvet basıyor ağır tempolu filmlerden derseniz, başka yazılarımda başka önerilerim olacak.

Şimdiden iyi seyirler, sevgilerimle!