Merhaba, ben geldim!

Blog biraz vicdan işi!
Yazamadıkça özlemek, aklının onda kalması, ihmal ettiğin düşüncesi ve bir an önce, hadi yeniden!
Benim için hayatımdaki en güzel şeylerden biri yazmak, okunmak, iletişimde olmak. Elbette kendimce bir iletişim tarzım var ama zaman verince her şey çok daha güzel oluyor. Ben de özlüyorum ve sonra koşa koşa geliyorum.

Nerelerdesin diyenler için bir küçük özet; kurumsal hayat dediğimiz beyaz yakalı modern kölelik, evlilik ve sorumluluklar, geri kalan minicik zamanlarda hobiler, kısacık geziler ve ne oldu demeden bir anda geliveren pazar akşamları...Blog yazmak için gereken zaman, gerçekten yoktu.

Senelerdir bu tempoda o kadar yorulmuşum ki her şeye bir mola verme kararı aldığımda üstümden on ton yük kalkmış gibiydi. Hayatımın yönünü biraz başka bir rotaya çevirme kararı alıp on yılı aşkın süredir çalıştığım şirketimden ani bir kararla ayrıldığımda ve sonrasında da değişen şartlarla adeta sudan çıkmış balığa döndüm. O kadar alışmışım ki sabah erken kalkmaya, tüm gün çalışıp akşam eve geldiğimde evi toparlayıp yemek hazırlama ve ertesi güne hazırlanma rutinine, şimdi uzay boşluğunda gibiyim.

Yani şu an içinde bulunduğum durum harika bir boşluk hissi ile birlikte yakın zamanda verdiğim kararın gerekçesinin farklı bir yöne(!) gitmesiyle birlikte hafif paniğe ve ben şimdi ne yapacağıma dönüşmek üzere.
Hani yapmak istediğiniz onlarca şey ve kafanızda uçuşan türlü fikir varken hiç bir şey yapamamak var ya, işte bugünlerde beni en iyi anlatan şey bu! Mayhoş bir hiçlik,mutlak bir kararsızlık...

Yine hayat güzel ve devam ediyor. Ben de yaşamaya ve yazmaya devam edeceğim. Yani artık buradayım ve yeni yazılar eski tempoda devam edecek. Yeni hobiler, keşifler, denemeler, bol bol fotoğraf ve paylaşım.
Sevdiğim ve yapmak istediğim her şey için yine buradayım.
Yeniden merhaba!