Şaşırtıcı Bir İlk Roman: En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın

Şarkılar seni söyler, dillerde name adın

Aşk gibi, sevda gibi huysuz ve tatlı kadın

En güzel günlerini demek bensiz yaşadın

Aşk gibi, sevda gibi huysuz ve tatlı kadın..

Can Gürses'in kitabı işte bu namelerin güzelliğine bir gönderme.

Kitabı anlatmaya nasıl başlayacağımı bir hayli düşündüm. Yazdım yazdım sildim, değiştirdim. İçinde hem müzik hem sinema hem edebiyat olan kocaman bir kitap. Anlatması zor.

Doğan Kitap'tan Şubat ayında çıkan "En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın" Can Gürses'in ilk romanı. Aslında biraz şaşkın olduğumu söylemeliyim. Henüz 25 yaşında, gencecik bir yazarın ilk romanıydı ne de olsa elimdeki. Beklentimi sınırlamam gerekiyor diye koşullamıştım kendimi. Ancak kitaba başlayıp biraz ilerledikten sonra neyle karşı karşıya olduğumu düşünmeye başladım. Hani bazı yazarlar vardır daha başından nerede olacağı bellidir. İşte Can Gürses'in de edebiyatımızda  gözünü nereye diktiği apaçık.

Önce konudan bahsetmek gerekirse, kalabalık bir ailenin sofrasındayız. Kişiler ve nesneler anlatıcı. Yani konuşuyor, anlatıyor, iç döküyor, kızıyor, ağlıyor, neşeleniyor, hesaplaşıyor. İnsana özgü duygu ve durumlar nesnelere de aktarılmış. Yani her şey capcanlı, her şey dinamik. Zaten romanın genel hali de böyle. Çocuklar, torunlar ve güzeller güzeli bir büyük anne. Herkes birbirinden farklı, her karakter kendine has.

Can Gürses, kısa cümleler kurarak cesur bir anlatım tarzı seçmiş. Öyle tumturaklı, ağdalı, uzun cümle yok gibi neredeyse.  Bu açıdan bazen hızına yetişmesi ve sindirmesi zor olsa da alışınca keyif veriyor. Ancak tam alıştım derken birden öyle cümleler çıkıyor ki karşınıza şaşırıp kalıyorsunuz. Gerçekten usta işi ve etkileyici bir anlatım.

Günlük hayattaki detayları mükemmel bir gözlem yeteneğiyle yakalayıp kitabın içine yerleştirmiş. Herkesin ailesinden ve yaşadıklarından bir şeyler bulup anlayacağı, kendi hayatına benzeteceği kadar gerçek bir kitap.

Kitaptaki bazı karakterleri çok sevdim. Özellikle de isim seçimleri çok incelikli. Belli ki her şey tek tek düşünülmüş, süzülmüş ve elden geçirilmiş. Bir ilk roman için yakalaması zor bir başarıyı, bu kadar genç bir yazarın elde etmesi çok güzel.

Kitapta benim en çok beğendiğim şeyse sevdiğim yönetmenlerin filmlerinin, sevdiğim yazarların, oyuncuların adının geçmesiydi. Almodovar, Patti Smith, Ulrich Mühe, Audrey Hepburn, Virginia Woolf. Hele şarkı seçimlerine bayıldım. Belki biraz da bu yüzden sevdim romanı, daha bir yakın geldi. Bu arada desenlere de bayıldım.

Kitabı nasıl hatırlayacağıma gelirsek, inceliklerle ve nezaketle düşünülmüş detayların hakim olduğu, mekanlara ve renklere anlamlar yüklenmiş, ailem gibi bir roman derim. Edibe, Koza, Hicaz sanki yakınımmış gibi şimdi.

Genç ve başarılı bir yazarın ilk romanına şahitlik yapmak güzel bir deneyim oldu benim için. İyi yazmak için ille de yaş almak gerekmiyormuş demek ki, bunu da öğrenmiş oldum. Sonraki romanı şimdiden merak etmeye başladım.

Umarım başarısı artarak devam eder Can Gürses'in..