Çooook uzun yıllar geldi geçti. Yazmanın terapi olduğu yuvama, canım bloğuma kavuştum, tekrar yazmak ne heyecanlı! Koskoca 5 yıl, blog yazmaya dönebilir miyim diye aylardır kendimi yiyip bitirmem. Kafamda taslaklar, fotoğraflar, "eskisi gibi olur mu?"lar. İşte burdayım. Umarım her şey bıraktığım gibidir!
Dönüşüm güzel bir yazıyla olsun istiyordum, malum, memlekette yazacak güzel şey bulmak zorlaştı, o yüzden işlerini çok beğendiğim ve uzun yıllardır takip ettiğim Olafur Eliasson'un ülkemize, hem de en nadide sanat mekanlarından biri olan İstanbul Modern'e gelişiyle tamam dedim, Deniz, yazmayı en sevdiğin yerden devam edebilirsin artık.
Olafur Eliasson'u hiç tanımayan birine en hızlı ve en net şekilde nasıl anlatırım dedim ve onun için şu tanımı buldum, gördüğümüz ve algıladığımız dünyanın biçimini ışık, cam, ayna, su, hatta şeker kullanarak değiştiren bir mimar ve tasarımcı, bana göre sihirbaz. Eserlerine, enstalasyonlarına illüzyon mu demeliyim bilemiyorum. Çok cesur ve bana sürekli "bir insan bunu nasıl hayal edip gerçekleştirebilir" diye sorduran bir sanatçının eserlerinden bazılarını canlı görmenin ağzımı nasıl açık bıraktığını anlatamam.
Elbette hayalim bir gün de şelale görmek :)
Bakınız şelale :
İstanbul Modern'de yer alan ve ziyaret etmenizi şiddetle önerdiğim bazı işlerinin fotoğraflarını buraya ekledim. Canlı görmenin verdiği hazzın yanından bile geçemezler, lütfen ziyaret edin :) Bir de monokramatik ışıklı oda beni çok şaşırttı.
Herkes nasıl sarı olabilir!
Taslak çalışmaları
Keşke bütün eserlerini görebilsem, deneyimleyebilsem ama mümkün olmadığının farkındayım. Şimdilik fotolara bakarak idare edeceğim :)
Sanatçının eserlerini 9 Şubat 2025 tarihine kadar görebilirsiniz.
Ozan Sağdıç: Fotoğrafçının Tanıklığı
İstanbul Modern'e gittiğinizde farklı katlarda farklı sergileri de ziyaret ediyorsunuz. Benim de şimdiye kadar nasıl tanımadım neler kaçırmışım dediğim usta fotoğrafçı Ozan Sağdıç'ı tanımam böyle oldu. Bu da benim eksiğim. Fotoğraflar o kadar etkileyici ki sadece Olafur için değil Ozan Sağdıç için de özellikle gitmenizi öneririm.
Belgesel fotoğrafçılığının yanı sıra siyah beyaz ve renkli olmak üzere geniş bir seçkiye yer verilen fotoğrafların bazıları bende o kadar güzel duygular uyandırdı ki çevremdeki herkesi kolumdan tutup getirmek, göstermek istedim. Bir kaçını burada da paylaşmak isterim.
Leyla Gencer, Suna Kan, İdil Biret kedileriyle, ne harika değil mi!
Bülent Ecevit'in seçim afişi için fotoğraf çekimi, bu naiflik karşısında biraz ağlamış olabilirim
Ozan Sağdıç'ın fotoğraf sergisi 20 Ekim'e kadar görülebilir.
Bir kaç sergi alanı daha gezdim ama sizi çok sıkmayayım, canlı görmek gibisi yok. Bilmeyenler için bir not, İstanbul Modern'e bir süredir Galataport'un içinden ulaşılıyor. Bu konuda yorum yapmayacağım. Çok pahalı markalar var o kadar pahalı ki bizim para geçiyor mu ondan bile emin değilim :) o yüzden sadece müzeyi gezip çıktım :)
Teras'ta
Bu arada İstanbul Modern Mağaza'da çok harika tasarımcıların çok gözümün kaldığı ürünleri var. Kim bilir belki bir gün ben de kendi ürünlerimi orada görebilirim (Haydi hep beraber enerjiii)
Kadıköy'e dönmeden önce her zaman olduğu gibi Tahin'de falafelli salata yedim. Lübnan yemeklerine bayılıyorum (et hariç). Sonra da Kadıköy'e geçip ip alış verişi yaptım her zamanki gibi, çünkü evde bir oda dolusu ip yok :)
Atladığım kesin çok şey vardır sonradan aklıma da gelir ama 5 yıl sonra gelmişim artık o kadar da olur. Arayı çok açmadan yeni yazı gelir bence. Özlemişim.
Bu güzel siloların üstünde "ofis çiftçinin karagün dostudur" yazdığını biliyor muydunuz?
0 comments