Büyükada'da Bir Gün

**

Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bir iş var bu işin içinde.

**

Her şey bana Orhan Veli'nin "Bir İş Var" şiirinde anlattığı kadar güzel görünüyorsa, o gün adalardan birine gidiyorumdur. O kadar seviyorum.

12 nisan doğum günümdü. Çalıştığım şirket doğduğun ay içinde bir gün doğum günü izni veriyor, canım şirketim, biz de madem bir hafta içi iznim var, hafta sonu kalabalık olduğu için gitmekten çekindiğimiz adalara gidelim dedik ve Bostancı'dan vapura atlayıp Büyükada'ya gittik. Benim favorim Heybeliada'dır aslında ama Büyükada'yı da çok severim. Sadece kalabalık olduğu için biraz daha az giderim. 

Hafta içi olması nedeniyle nispeten daha sakin, daha huzurluydu Ada, biz de keyfini doya doya çıkardık, şansımıza hava da çok güzeldi. 

Adaya varır varmaz Büyükada Pastanesi'nde güzel bir kahvaltı yaptık, önce patlıcanlı, üzerine de  kremalı börekleri çay eşliğinde mideye indirdik. Ne zaman hamurlu bir şeyler yesek, rejimi bugün bozduk yarın dikkat ederiz diyoruz, hiç öyle olmuyor :)

Çarşıda sabah saatleri tatlı bir telaş oluyor. Esnaf dükkanını açıyor, turistler kahvaltı mekanı bakıyor, Adalılar ekmek ve gazete alıp evlerine dönüyor, keyifli balkonlarında kahvaltı ediyorlar, Adanın kedileri ve köpekleri bile sabahın telaşına ayak uyduruyor. Ben de bu hareketlilik içinde kahvaltı etmeyi, gelen geçeni izlemeyi çok seviyorum. 

Sonra çarşıdan dolmuşa binip Aya Yorgi Kilisesi'ne çıktık. Faytonların artık olmamasına o kadar seviniyorum ki. Hem doğa dostu hem de hiç bir hayvana eziyet olmuyor bu ulaşım şekli. Lunapark alanına kadar dolmuşla çıktık. Oradan sonrası yokuş yukarı yürüme yolu. Yorucu ama insanın içine dinginlik veren bir yol. Yolu çıplak ayakla ve hiç konuşmadan çıkanların yarı hacı olacağı yönünde bir inanış var. 

Yokuşun bitişinde Yücetepe'ye çıkıyorsunuz ve 1751'de kurulmuş kilise sizi karşılıyor. Ben bu yapıya ve bulunduğu konuma karşı hep bir çekim duydum. Zaman zaman ziyaret ediyor ve dilek tutuyorum.

Aslında tuttuğunuz dilekten ziyade, o an istediğiniz şeyi zihninizde canlandırmak, gerçekleşmesini beklemek veya sadece düşünmek bile huzur veriyor. İç dünyama yöneldiğim bu zaman diliminde, hem Adanın muazzam manzarasını izliyor hem de çoğu zaman susturmakta zorlandığım zihnimi sakinleştirebiliyorum. 

Aya Yorgi'den Taş Mektebe yürüyerek geçtik. Adanın yollarında yürümek, güzel evleri, ağaçları, Adanın güzel kedilerini görmek bana çok iyi geliyor. Hele kocaman bahçeli güzelim evleri gördükçe içim gidiyor.

Bir de şöyle bir durum var bizde, Büyükada'ya gelmişsek sürekli acaba Ediz Hun'u görür müyüz diyoruz, burada oturduğunu bildiğimizden, bir evin balkonunda veya bir sokakta denk gelir de selamlaşır mıyız acaba. Çok seviyorum kendisini. Yıllar önce bir vapur yolculuğunda denk gelmiştim ve büyük hayranı olduğumu söyleme şansım olmuştu, çok nazik, çok ilgiliydi, umarım bir gün yine görürüm.

Adadaki her kediyi ayrı ayrı darladığım doğrudur

Adanın kedilerine bayılıyorum, hepsi ayrı güzel

Taş Mektep, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransız Mimar Alexandre Vallaury tarafından yapılmış, önce okul olarak kullanılmış ancak deprem riski nedeniyle uzun süre atıl durumda kalmış, Adanın değerli miraslarından biriydi. Yapı İBB Miras ekibi tarafından restore edildi ve hem kütüphane hem de bir sosyal alan olarak İstanbullulara ve Adalılara kazandırıldı. 

Bahçesindeki Beltur'da oturup İstanbul manzarası eşliğinde kahvemizi içtik. Sonra da Denef Huvaj'ın "Dışarısı Büyüyor" isimli fotoğraf sergisini gezdik. 

Adadaki son durağımız Bonkör oldu. İnstagramda yeme-içme mekanı olarak karşıma çıkmıştı ve dekorasyonunu çok beğendiğim için belki gidip bir şeyler içeriz diye not almıştım. Şansımıza şefi hasta olduğu için pizzalarından yiyemedik, limonata içtik ve biraz dinlenerek mekandan ayrıldık. Vintage dekorasyonuna bayıldım. 

Bir gezinin daha sonuna geldik. Güzelim sokaklardan, güzelim evlere bakarak, bir gün bizim de böyle güzel bir evimiz olur mu diye hayal kurarak iskeleye doğru mutlulukla yürüdük ve vapura binerek evimize döndük.

Önce sağlık tabi, sadece güzellikleri görmek bile yetiyor bazen. Çok şükür.

Sağlıcakla kalın, sevgiler.

**Yazıda reklam/işbirliği yoktur.