Bir türlü gelmeyen bahar çok fena psikolojimi bozdu. Ara ara yüz verip sonra çekip giden güneş de cabası. Hele hele dışarı çıkarken ne giyeceğini bilememek en fenası! Yağmura yakalanan babetler, tüm gün elde gezdirilen ceketler,rezillik yani.
Oldum olası kışı sevmem, yaz insanıyım ben, sıcak olsun kavursun da soğukta kalmayayım.
Bahar dedik, yaşama hevesi, aşık olma havası dedik. Nerde? Hadi Marttan zaten ümidimiz yoktu, hazırdık kazma kürek yakmaya da Nisan’a ne oldu? Benim güzel ayım. Çamurlu yağmuruna ses çıkarmayalım da bu soğuk neyin nesi?
Çok sitemim var. Yazlıklarımı çıkardım, güzel güzel ütüledim, katladım,yerleştirdim. Botlarımla çoktan vedalaştım, burnu açıklar değil ama babetleri en öne dizdim! Ne oldu?
Tiril tiril bluzlarımın içinden geçmesi ve saçlarımı savurması gereken ılık bahar rüzgarı nerde?
Mevsim normalleri nerde?
Piknik sepetlerinin boynu bükük. Çok mutsuzum.
0 yorum